december 2015

Dat uit zich bij hem in de passie die hij legt in het uitvoeren van allerlei nieuwe ideetjes, maar ook in de frustratie als het niet lukt om het zo te maken zoals hij het in zijn hoofd heeft voorgesteld. Vuur is zijn vriend en zijn vijand. Zo kreeg hij spontaan het idee om een vuurvogel te gaan schilderen na het aansteken van het vierde adventskaarsje . Na het googlen op een afbeelding van een vuurvogel had hij een schilderspalet gemaakt en een groot stuk papier op tafel klaargelegd. Hij was erg enthousiast en wilde meteen aan de slag met de kwasten. Ik stelde voor om eerst een schets te maken omdat ik weet waar een dergelijke enthousiaste impuls vaak in kan eindigen: inderdaad in een moment van frustratie omdat hij is begonnen aan een vleugel terwijl dan de kop niet meer op het papier past.

Mijn tip werd ter harte genomen en er rees letterlijk een prachtige, kleurige vuurvogel op uit de verf op het papier. Nadat dit vurige beest naar de hemel was gestegen kon hij niet meer het geduld opbrengen om het achterblijvende jong ook net zo gedetailleerd neer te zetten (want de geboorte van het ei hoort bij het oprijzen van de vuurvogel naar de hemel). En dat is ook zo typisch voor mijn zoontje.

Zoals vuur naar de hemel wijst zo heeft het ook zijn grondstoffen nodig van de aarde waarop het kan branden. De aarde niet vergeten in  het heetst van het vuur. Hoe mooi is het dat hij mij daarop wijst. Hoe leren we onze kinderen om een pas op de plaats te maken, met beide voeten op de grond te staan? Hoeveel hebben we daarin laten verslonzen als je ziet hoe de aarde er op dit moment uitziet? We zijn de aarde behoorlijk uit het oog verloren. De grond onder onze voeten, onze bron waaruit we onze voeding halen. De fysieke voeding en de rust. Wat is er lekkerder om languit in het gras te liggen en te voelen hoe de aarde je draagt.

Juist die vuurvogel die staat voor de opstanding uit de dood doordat de ziel van de mens zich verlost uit de tijd ofwel uit de materie. Maar voordat dit proces zover is, hebben we juist de ultieme materie, de aarde nodig om zover te komen. Ik trek mijn schoenen aan en ga met hem mee naar buiten waar het warmer is dan ooit een paar dagen voor kerstmis.