januari 2016

Ook mijn hoofd voelt helder na een boeiend gesprek waarin ik veel inzichten heb gekregen over mezelf en over de dingen die me dagelijks puzzelen. Ik voel me in het hier en nu. Plotseling stijgt er voor mij een groep zwarte vogels op. Het zijn kauwtjes. Ze maken bijzondere bewegingen in de lucht.

Ik stap van de fiets en kijk er eens goed naar. Het is niet de eerste keer dat ik het zie, maar wel sinds hele lange tijd dat ik er met aandacht naar kijk. Nauwlettend volg ik de bewegingen die ze met z’n allen maken door de lucht. Het zijn er honderden. Een vaste beweging is het niet. Ik probeer er patronen in te ontdekken. Die lijken er niet te zijn. Ook probeer ik uit te vinden welke vogel in deze groep het initiatief neemt om dan naar het oosten en dan weer naar het westen af te buigen. Ook dat valt niet te zien.

De beweging lijkt heel onlogisch want vanuit het niets lijkt het of ze een hoek omgaan in de lucht. Ik verbaas me en verwonder me over dit schouwspel. Geen leider, geen communicatie? Hoe doen ze dat zo harmonieus? Een bioloog kan er vast veel meer over vertellen dan wat ik waarneem. Ik word er vooral blij van. Hoe fijn moet dat zijn om op te gaan in een groter geheel dat stroomt, waar je je zo bij aan kan sluiten en je ook weer zo van los kan maken zoals enkele vogels dat doen. Een geheel waarin het niet gaat om leiding, macht en afhankelijkheid, maar om verbondenheid. Dan strijken ze uit het niets neer op het dak van een groot gebouw.

Dankbaar en nagenietend stap ik weer op mijn fiets en vervolg mijn weg.

Samen vrij zijn

Kadootje in de lucht

Het loopt tegen de avond als ik op de fiets naar huis rijd. De lucht is helder. Het was een koude zonnige dag vandaag.