| |
|
 |
|
januari 2016
Alsof er weer ruimte is gekomen voor nieuwe dingen. Het huis is leeg. Geen kerstspullen meer, niet allerlei versieringen en frutsels om de donkerste dagen mee op te fleuren. In huis lijkt er een vacuüm voelbaar.
Alsof de ruimte is opgevuld zonder materie en zonder druk. Maar dan wel met veel luchtigheid daarentegen.
Ik kan weer ademen in deze periode. De tijd van naar binnen gekeerd zijn en de kerst in jezelf beleven is voorbij. Met oud en nieuw de balans opgemaakt van het afgelopen jaar. Ook de heilige nachten hebben hun werk gedaan, want precies in deze periode heb ik helder gekregen waar mijn doel ligt dit jaar.
Geen grote doelen als een nieuwe zaak opzetten, een huwelijk sluiten of een geboorte geven.
Ik heb besloten om na 7 jaar van moeder worden, moeder zijn en moederen ik met mijn eigen gemoederen in het reine wil komen. Werk aan de innerlijke winkel. En alsof de kosmos een handje wil helpen, was het ineens heel snel geregeld. Een coachinggesprek in de eerste week van januari, waarin mijn hele ziel en zaligheid aan het licht kwam. Diep onder de indruk deel ik mijn verhaal met mijn man. We zijn met het gezin lekker buiten. De kinderen spelen alsof ze op survival zijn in de tuin. Ze vangen misschien wat flarden op van mijn verhaal en gevoel. Even later schuift mijn zoontje ook aan bij ons en vertelt dat hij al een poos last heeft van een stem in zijn hoofd die zegt dat hij hard moet rennen als hij het pleintje oversteekt omdat hij anders morgen dood gaat. Ik schrik maar denk dan opeens aan het liedje van vroeger: “met 1 been op de stoep en 1 been in de goot.
En als ik dat niet doe dan ben ik morgen dood”. Hebben niet alle kinderen een tijdje zo’n stem in hun hoofd gehad? Ik wel in ieder geval. Als ik hierover vertel zie ik opluchting in de ogen van mijn kind. Hij bedankt me en zegt dat hij het nodig had om dat even te horen. Deze bekentenis die hij door schaamte heeft achtergehouden, maar die hij nu openbaart, brengt weer lucht in zijn hoofd.
Dan komt ook mijn dochtertje met een verhaal. Ze wil nu pas uitleggen waarom ze laatst ’s nachts bij ons in bed kroop. De oorzaak bleek een enge droom over heksen, die ze toen niet durfde te vertellen omdat ze bang was dat de droom haar dan weer bang zou maken. Zo wordt deze middag in de koude winterzon bij een kampvuurtje ineens een heel intiem moment van openbaringen. Gedachten en gevoelens waarin ieder van ons zichzelf in had gevangen gezet konden we bevrijden. Hoe mooi is het dat er juist op dit moment van transformatie een gele citroenvlinder naar ons toe komt vliegen en om ons heen blijft cirkelen… |
|